گفت‌وگوی شهلا کاظمی‌پور، جمعیت شناس با رادیوپادیو:
طبق بررسی‌هایی که ما انجام. دادیم، در کشورهای دیگر که تعدیل ساختاری در جمعیتشان داشته باشند، به ۳ جنبه میپردازند: یک جنبه سیاست‌های افزایش ولادت و باوروی است، که بیشتر در راستای سیاست‌های رفاهی برای مادر و فرزند و سیاست‌های تغذیه و بهداشت بهتر برای مادر و فرزند است. سیاست دیگر، در راستای مهاجرت دارند که به دلیل آنکه جمعیت جوانشان رو به کاهش است، سیاست جذب نیروی کار یا مهاجرت را دارند. بعضی کشورها بیشتر روی نیروی کار متمرکز هستند و بعضی دیگر مانند کانادا و استرالیا گزینشی عمل میکنند. این کشورها ضمن اینکه میخواهند سیاست تعدیل ساختاری را داشته باشند، گزینش هم انجام میدهند و چون میدانند که داوطلب زیاد است، افراد خبره و تحصیلکرده را برای اینکار انتخاب میکنند. ما به این روند سیاست هدفمند میگوییم. سیاست دیگر در راستای بهبود بهداشت عمومی است که مرگ و میر کاهش پیدا کند، ممکن است در آن کشورها مرگ و میر بالا باشد، ولی مرگ و میرها بیشتر مربوط به جمعیت سالخورده است و دیگر مرگ و میرهای بین راهی ندارند، یعنی اطفال، کودکان، جوانان و میانسالان.
اگر ما بخواهیم سیاست جمعیتی را اتخاذ کنیم، باید پکیج و بسته سیاستی را همزمان اعمال کنیم. بسته سیاستی ابلاغ شده در ۱۴ بند توسط رهبری، که ۱۳ بند درمورد سیاست افزایش جمعیت و بند چهاردهم در رابطه با رصد این سیاستهاست. هر چهارده تا لازم است تا همزمان اجرا شود. درمورد ایران هم این تلاش میشود و با کمک متخصصین و دانشگاهیان و ابلاغیه‌های به عمل آمده، من معتقدم همه اینها دیده شده است. اما مشکل ما این است که سیاست‌ها یا اجرا نمیشود، یا به صورت جزیره‌ای، یکی را انتخاب کرده و آن را اجرا میکنند. برای اجرا و تصویب آن در مجلس هم تلاش میکنند اما صرفا تکی اجرا کردن، چون بقیه را نادیده میگیرند نمیتواند اثربخشی کاملی داشته باشد.
دیدگاه خود را بنویسید